Z dzisiejszą datą wiąże się ważne wydarzenie zapisane w historii Włoch; 25 kwietnia to Święto Wyzwolenia, czyli Festa della Liberazione.
Święto to od początku ma swoich zagorzałych zwolenników i przeciwników. To, co okiem jednych było złe i niedopuszczalne, okiem drugich było dobre, albo precyzując inni dostrzegali w tym co złe także (często zapominane lub celowo pomijane) przebłyski dobra: walkę o głosowanie powszechne od 21 roku życia, ustanowienie prawa do głosowania dla kobiet, reprezentację proporcjonalną, referendum z inicjatywy ludu, zniesienie policji politycznej, tajnej dyplomacji, emeryturę od 55 roku życia, ośmiogodzinny dzień pracy, prawne zagwarantowanie minimum płac, rozwój państwa na szeroką skalę (w tym sławne i przepiękne "dzieła architektoniczne" wzorowane na starej potędze Rzymu)...
Powróćmy jednak do kilku ważnych informacji związanych z tym świętem. 25 kwietnia obchodzi się koniec panowania faszystów. Miało to miejsce w 1945 roku, wraz z końcem II wojny światowej. Datę wybrano umownie; wtedy bowiem wyzwolono Mediolan i Turyn. Następnie, do 1 maja całe północne Włochy.
Wyzwolenie Włoch zakończyło dwudziestoletni okres dyktatury faszystowskiej na Półwyspie Apenińskim. Uważane jest we Włoszech za symboliczny koniec II wojny światowej. Od 1946 roku dzień 25 kwietnia jest obchodzony jako święto narodowe. W wielu miastach odbywają się przedstawienia i manifestacje upamiętniające wydarzenia z 1945 roku.
Przypomnijmy sobie teraz troszkę tej historii. Faszyzm włoski był totalitarnym ruchem politycznym, którego przywódcą był Benito Mussolini ( il Duce). Powstał jako opozycja wobec socjalizmu i komunizmu. Faszyzm we Włoszech łączył w sobie elementy: korporacjonizmu, totalitaryzmu, nacjonalizmu, militaryzmu i antykomunizmu.
Musimy też pamiętać i często wspominać o złej stronie faszyzmu włoskiego. W latach 20. Włochy prowadziły agresywną politykę zagraniczną. Dokonano ataku na wyspę Korfu, poszerzono terytorium kraju na Bałkanach, a rząd planował wojnę z Turcją i Jugosławią. Faszyści włoscy rozpoczęli agresywną politykę według której Włosi mieli być rasą nadrzędną a "gorsi" Afrykanie zostali pozbawieni praw. W rezultacie kampanii pacyfikacyjnych kraju, w tym masowych mordów, wywołania głodu i działalności obozów koncentracyjnych, zginęły tysiące Libijczyków. Władzę zadeklarowały czystkę etniczną, wydalono 100 tys. Beduinów, połowę ludności Cyranejki, a na miejsce rdzennej ludności trafić mieli włoscy osadnicy.Włoscy faszyści odrzucali rasizm biologiczny dążąc do budowy nowego Imperium Włoskiego w myśl nawiązującą do spuścizny Imperium Romanum. Co ciekawe w momencie dojścia Hitlera do władzy zaczęto wydawać coraz więcej ustaw rasowych.W czasie przemówienia 20 września 1920 roku Mussolini nazwał Słowian barbarzyńcami. W okresie rządów faszyści niemal całkowicie zniszczyli wszystkie słoweńskie organizacje kulturalne.Sytuacja Żydów Włoskich pod rządami Mussoliniego zmieniała się stopniowo od wzrostu negatywnych wpływów Hitlera na politykę i poglądy osobiste il Duce. Do późnych lat 30. dwudziestego wieku, mniejszość Żydowska we Włoszech mogła żyć spokojnie. Mussolini twierdził, że: „Żydzi Włoscy żyją tu od czasów Królów Rzymu”, oraz iż „powinni pozostać nienaruszeni”. Włosi pochodzenia żydowskiego byli członkami Partii Faszystowskiej.
Oczywiście nie sposób w tak krótkim poście przywołać całą historię i fakty z "działalności" włoskiego faszyzmu. Mam jednak nadzieję, że udało mi się stworzyć ogólny rys oraz przybliżyć Polakom cząstkę historii włoskiej.
Święto to od początku ma swoich zagorzałych zwolenników i przeciwników. To, co okiem jednych było złe i niedopuszczalne, okiem drugich było dobre, albo precyzując inni dostrzegali w tym co złe także (często zapominane lub celowo pomijane) przebłyski dobra: walkę o głosowanie powszechne od 21 roku życia, ustanowienie prawa do głosowania dla kobiet, reprezentację proporcjonalną, referendum z inicjatywy ludu, zniesienie policji politycznej, tajnej dyplomacji, emeryturę od 55 roku życia, ośmiogodzinny dzień pracy, prawne zagwarantowanie minimum płac, rozwój państwa na szeroką skalę (w tym sławne i przepiękne "dzieła architektoniczne" wzorowane na starej potędze Rzymu)...
Powróćmy jednak do kilku ważnych informacji związanych z tym świętem. 25 kwietnia obchodzi się koniec panowania faszystów. Miało to miejsce w 1945 roku, wraz z końcem II wojny światowej. Datę wybrano umownie; wtedy bowiem wyzwolono Mediolan i Turyn. Następnie, do 1 maja całe północne Włochy.
Wyzwolenie Włoch zakończyło dwudziestoletni okres dyktatury faszystowskiej na Półwyspie Apenińskim. Uważane jest we Włoszech za symboliczny koniec II wojny światowej. Od 1946 roku dzień 25 kwietnia jest obchodzony jako święto narodowe. W wielu miastach odbywają się przedstawienia i manifestacje upamiętniające wydarzenia z 1945 roku.
Przypomnijmy sobie teraz troszkę tej historii. Faszyzm włoski był totalitarnym ruchem politycznym, którego przywódcą był Benito Mussolini ( il Duce). Powstał jako opozycja wobec socjalizmu i komunizmu. Faszyzm we Włoszech łączył w sobie elementy: korporacjonizmu, totalitaryzmu, nacjonalizmu, militaryzmu i antykomunizmu.
Musimy też pamiętać i często wspominać o złej stronie faszyzmu włoskiego. W latach 20. Włochy prowadziły agresywną politykę zagraniczną. Dokonano ataku na wyspę Korfu, poszerzono terytorium kraju na Bałkanach, a rząd planował wojnę z Turcją i Jugosławią. Faszyści włoscy rozpoczęli agresywną politykę według której Włosi mieli być rasą nadrzędną a "gorsi" Afrykanie zostali pozbawieni praw. W rezultacie kampanii pacyfikacyjnych kraju, w tym masowych mordów, wywołania głodu i działalności obozów koncentracyjnych, zginęły tysiące Libijczyków. Władzę zadeklarowały czystkę etniczną, wydalono 100 tys. Beduinów, połowę ludności Cyranejki, a na miejsce rdzennej ludności trafić mieli włoscy osadnicy.Włoscy faszyści odrzucali rasizm biologiczny dążąc do budowy nowego Imperium Włoskiego w myśl nawiązującą do spuścizny Imperium Romanum. Co ciekawe w momencie dojścia Hitlera do władzy zaczęto wydawać coraz więcej ustaw rasowych.W czasie przemówienia 20 września 1920 roku Mussolini nazwał Słowian barbarzyńcami. W okresie rządów faszyści niemal całkowicie zniszczyli wszystkie słoweńskie organizacje kulturalne.Sytuacja Żydów Włoskich pod rządami Mussoliniego zmieniała się stopniowo od wzrostu negatywnych wpływów Hitlera na politykę i poglądy osobiste il Duce. Do późnych lat 30. dwudziestego wieku, mniejszość Żydowska we Włoszech mogła żyć spokojnie. Mussolini twierdził, że: „Żydzi Włoscy żyją tu od czasów Królów Rzymu”, oraz iż „powinni pozostać nienaruszeni”. Włosi pochodzenia żydowskiego byli członkami Partii Faszystowskiej.
Oczywiście nie sposób w tak krótkim poście przywołać całą historię i fakty z "działalności" włoskiego faszyzmu. Mam jednak nadzieję, że udało mi się stworzyć ogólny rys oraz przybliżyć Polakom cząstkę historii włoskiej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz