MIESIĄC WENECJI

Wenecja to bez wątpienia jedno z najpiękniejszych i najosobliwszych miast świata. Historia, wygląd i położenie tego miasta nadają mu wyjątkowy charakter, dzięki czemu całe miasto wpisane jest na Listę światowego dziedzictwa UNESCO. 

Dzwonnica św. Marka

Pierwsze nieodparte wrażenie ogarniające tu każdego turystę to wszechobecność wody (żeby nie powiedzieć nadmiar). Wenecja "wyrasta" z wody: jej budowle stoją na małych wysepkach umacnianych tysiącami pali wbitych w podmokły teren. Oddzielające owe wysepki kanały rio, po których suną różnorakie łodzie, są tym czym są ulice i środki lokomocji w każdym innym mieście.

Jeden z licznych kanałów

Dzisiaj chciałabym podzielić się z Wami swojego rodzaju wstępem do poznania skróconej historii Wenecji, której będziemy się przyglądać przez najbliższy miesiąc 
Za każdym razem, kiedy staję na Placu św. Marka, zamykam oczy i wyobraźnią przenoszę się do przeszłości. Próbuję sobie wyobrazić dawną świetność tego miasta.  Uznałam też, że mały rys historyczny będzie tutaj niezbędny i wprowadzi nas w czarujący klimat ;)

Uskrzydlony lew -symbol Wenecji

Już w starożytności niektóre z wysp laguny były zamieszkiwane przez rybaków, lecz dopiero we wczesnym średniowieczu usamodzielniły się politycznie wychodząc w orbitę Bizancjum i separując się od longobardzkich miast terrafermy (tj.lądu stałego). W IX w. lagunowe państewko utworzyło na wysepkach Rialto swe centrum polityczne a zarazem zalążek przyszłego miasta U sterów rządu stał książę  (doża) dzielący swą władzę z lokalną arystokracją. Uwolniwszy się stosunkowo wcześnie od kurateli bizantyjskiej dożowie dali początek chwalebnej weneckiej potędze morskiej, jej ożywionym stosunkom handlowym ze Wschodem i jej wielkiej sztuce. Wenecja nie przeszła ani przez stadium ustroju feudalnego ani też komunalnego, pozostała bowiem przez wieki swej historii - co również stanowi rzecz wyjątkową - republiką arystokratyczną z wybieralnym dożą, wspomaganym przez organy kolegialne. Dzięki bogactwom gromadzonym przez swych przedsiębiorczych kupców (zaliczał się do takowym Marco Polo) miasto stopniowo zapełniało się pięknymi pałacami, licznymi kościołami i klasztorami. W XV-XVI stuleciach Republika Wenecka stanęła u szczytu swej potęgi: posiadała rozległe terytoria na terraferma oraz z powodzeniem odparła ataki tureckie. W tym samym okresie weneccy malarze, jak chociażby Bellini, Carpaccio, Giorgione, Tycjan, Tintoretto i Veronese, radykalnie odmienili tradycje malarstwa włoskiego. Stulecia XVII i XVIII, za wyjątkiem niewielkich szczęśliwych przerw, minęły pod znakiem upadku gospodarczego i politycznego (a także arystokratycznego) miasta laguny, wywołanego parciem ze strony innych potęg europejskich. W 1797 roku Republika Wenecka utraciła niepodległość wchłonięta przez koronę austriacką. W 1866 roku włączona została do Królestwa Włoch. Wielką historię tegoż wyjątkowego miasta do dziś można odczytać na jego niejednorodnym obliczu: mieniącym się przepychem wspaniałych zabytków, usianym małymi przytulnymi calli, kanałami, których wody żłobią dostojnie płynące gondole, mijające gospody, bazary, eleganckie kawiarnie i słynne teatry. Do Wenecji można się dostać nie tylko drogą morską, ale także od strony lądu koleją, samochodem lub samolotem.

Wieża zegarowa